جای خالی یاس

« جای خالی یاس »
فاطمه جان، سنگ ‏ها بر سوگ تو ندبه می‏ خوانند؛ در غروبی که شاخه ‏ات را شکسته بودند.

امشب، جای پای دوست، در خانه خالی است و ترنم مهربانی، بی‏ حدیث حضور او، خاموش است.

... علی، شبانه یاس می‏ کارد! شبانه، داغ دلش را به خاک می ‏گوید؛ اگرچه فردا صبح، از سمت خانه همسایه بوی نان آید.

دوباره بغض حسن با حسین می‏ گیرد.

و جای خالیِ مادر در خانه می‏ پیچد.

کجاست فاطمه امشب؟ کجاست بانوی نور؟