خوب فکر کنید

خیلی از وقت ها فکر می کنیم داریم کار می کنیم، یا فعالیت مثبتی را انجام می دهیم. فکر می کنیم آنچه که ما اعتقاد داریم، همان درست است. اما اشتباه ما از همین جا آغاز می شود.سرگرم شدن به برخی امور ما را از تفکر و اندیشیدن باز می دارد. اگر دقایقی از کار دست بکشیم و بیاندیشیم که ما کجا وایستادیم و داریم به کجا می رویم، جلوی بسیاری از اشتباهات ما گرفته می شود. پرکاری و برنامه زدگی در محیط کار یک آفت است. این مهم است که بدانیم وظیفه ما چیست؟ آیا توان انجام آن مسئولیت را داریم؟ آیا بهتر نیست کاری که از انجام آن ناتوانیم، به فردی واگذار کنیم که در آن کار بهتر از ما سررشته دارد؟ این به معنای سرباز زدن از مسئولیت ها نیست. چرا ما فکر می کنیم، هرکاری به ما سپرده شود، باید بپذیریم؟ چند درصد از ما در کارهای محوله موفقیم و سردرگم نیستیم. و یا حداقل با دیگران مشورت می کنیم. احساس کفایت انجام یک کار و برآمدن از مسئولیت های خطیر نیازمند دانش، خودآگاهی و توانمندی ذهنی و تجربی است. از قبول واقعیت ها نترسید. فقط کافیه درست فکر کنید.نقطه آغاز اندیشیدن است...

محمدرضا احمدی