۱۳ رجب؛ روزی که سایه همای رحمت بر سر جهانیان گسترانیده شد

در چنین روزی کعبه به حرمت علی (ع) شکافت و او در خانه خدا زاده شد تا همگان بدانند که باطن کعبه چیست و کیست. فضیلتی که نه پیش از او و نه پس از او کسی در آن شریک نشد، علی (ع) مقصود دو عالم بود که پدید آمد، آنچنان که با زاده شدنش بانگ تهنیت از ساکنان عرش به گوش جهان رسید و شگفتی جهان از معجزه ایزدی، شور و هلهله را از زمین به آسمان رساند.

علی (ع) نخستین مسلمان و ایمان آورنده به دین محمد مصطفی (ص) بود. مردی که به رسالت ایمان آورد و در روزهای سخت و پرآشوب، یاور اسلام بود همو که آخرین پیامبر خدا دستش را در غدیر خم بالا برد و او را نخستین امام مسلمین کرد.

علی (ع) تجلی هستی و مظهر همه فضیلتهای عالم است، مردی که در تاریخ فقط یک بار ظهور کرد و آنچنان عدل وایمان  را نثار عالمیان نمود که در باور زمینیان ماندنی و جاودانه شد و هنوز لاله‌ها در دشت دلدادگی از عشق او شور زندگی می‌گیرند، شهر دل مومنین با نفس پاک علی (ع) نفس می‌کشد و نبض هستی‌اش به تپش می‌افتد.