شهادت مظلومانه مولای متقیان امیرالمومنین، حضرت علی علیه السلام تسلیت باد.

حکایت غریبی است... غم های جهان به پیشواز آمده اند. طوفانی در راه است. بوی یتیمی در مشام جهان پیچیده است و آسمان، گرفته و غمگین است. حکایت غریبی است.. حکایت مسجد، سحر، سجده و سجاده. و غریب تر، قصّه مظلومی است که صبورانه زیست و در آخرین سجده، سرود رهایی سر داد، سرود «فُزتُ وَ رَبِّ الْکعبِه»

و این سرود، ترنّم سحرگاه تو بود؛ سحرگاه شبی که تنها با سه لقمه، افطار کردی و فرمودی: «دوست دارم گرسنه به دیدار خدا بروم»

علی علیه السلام در تاریخ بشر بهترین نمونه شجاعت و جوانمردی و مهربانی و از خود گذشتگی است. سراسر زندگانی امیرالمومنین مملو از فداکاری و اعمالی است که هر انسانی بی‌اختیار در برابر آنها سر فرود آورده و به عظمت و شخصیت وی ایمان می‌آورد. روایت است که پس از ضربت خوردن امام علی علیه السلام جبرئیل فریاد زد: به خدا قسم ارکان هدایت ویران شد و نشانه‌های بزرگ تقوا تاریک گردید و دستگیره محکم ایمان شکسته گردید، پسر عموی مصطفی کشته شد، علی مرتضی کشته شد، او را شقیترین اشقیا کشت.

 

ن شب، شبِ قدر را سحر کرد علی/ با شوق وصال، ترک سر کرد علی

با زمزمه «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکعبه»/ از خاک به افلاک سفر کرد علی