گزیده سخنان دکتر مهر محمدی با نومعلمان

پایان هر راه ، آغازی دیگر است . حیات انسانی را باید اینگونه فهم کرد تا از حرکت و تلاش برای نیل به مراتب بالاتر کمال یا به مفهوم پذیرفته شده دینی ان ، مدارج بالاتر حیات طیب و پاک ، انهم زگهواره تا آخرین نفس ، باز نمائیم. افزون بر این ، زیست در جهان امروز تقاضای روز آمدی را بطور جدی به همگان تحمیل می کند و انسان های کنشگر را با میل یا با اکراه به این راه فرا می خواند. چرا که سرعت تغییرات و تحولات در عصر ما فوق العاده است. در هیچ برهه ای از تاریخ ، بشر چنین شرایطی را تجربه نکرده است . شهروندان عادی و البته بطریق اولی ، نخبگان ، متخصصان و عناصر حرفه ای هیچ گریزی از یادگیری مداوم ندارند . وگرنه تا بخود بیایند در میابند چقدر زود دیر شده! از قافله باز مانده اند و در تعاملات روزمره و حرفه ای  از توان و مهارت های لازم برخوردار نیستند. تا جایی که ممکن است چیزی به نام " عقب افتادگی زمانی یا عصری " را تجربه کنند. تو گویی دیگر متعلق به این عصر و زمان نیستند.

اما برای معلمان ، از یک سو این تکلیف سنگین تر و از سوی دیگر عمل به آن بسیار حیاتی تر است. چرا؟